Un cors gentil m'a tant enamorat 
lo cor e.ls ulls e mon fin pensament, 
que nit e jorn n'estan en gran debat 
qui l'amara d'ells tres primeramen; 
e vey tan fort a cascun d'ells ençes 
que no m'i val saber a remeyar. 
¡E vets com m'a en quin joch ella mes, 
que mon las cors no.u pora soportar!

Disen los ulls que no.y cal debat jes, 
qu'ells foren cert primers en lo triar 
e que, son alt, la volgron mays que res, 
car manta nit los cove despertar 
al lit ploran, per desir que.ls ne ve  
d'ella veser, que.ls fa viure y morir; 
e per ayço an gran rayso per que  
null hom del mon no.ls pot res contradir.

Diu lo cor: cert que'ls ulls saben molt be 
qu'en lo començ lo vench primer ferir 
un dolç esguart; d'aquell sol, las, soste 
lo foch d'amor, qui.l fa tots temps languir, 
snes que remey no sent d'alguna part, 
qu'ell ha l'afan y els ulls han lo plaser; 
per qu'es rayso qu'ell n'aya mellor part 
de sobre tots, si dret li volen fer.

Lo pensamen diu, que si Deu lo guart, 
que.ls ulls ne.l cor no poran sostener 
nengun bon dret, que jorn, mati ne tart, 
incessantment james no.s pot mover  
d'ella pensar, en durmen ne vetlan, 
que fa, hon es, ne si.l desamara; 
e qu'ell de tots sofer lo mes afan. 
Per que tot sol, sens pus, la servira.

E vets açi en quin treball ten gran 
visch quescun jorn que bella dona fa: 
vey d'una part los ulls qu'estan ploran, 
e d'autra.l cor angoxos que.s perdra 
y el pensament en pensar occupats. 
Tant que no say qui m'ajut en est cas, 
si donques ley qui.ls ha tals adobats 
no.m vol aydar a l'afan qu'eu ben pas.

     Tornada 
Na Ysabel, si mon be desirats, 
eu vos sopley declarets en tot cas 
qual de tots tres deu ser de vos amats, 
pus que.ls havets axi trets de compas.

     Altra tornada 
Qu'en bona fe tant me suy malmenats, 
des que no.us vi, que.ls tres m'an dit tot ras 
que si doncs vos ayço no declarats 
qu'en breu de temps me faran dur al vas.